براستی

انسان هایی هم هستند که نه به دنبال چپاول و دزدی اند و نه دو رو و ریا کار ، نه زورگواند و نه زورگو پسند . انسان هایی که جنگ و خونریزی و نابودی را مزه کرده و بر جان چشیده اند و می دانند به نفع کیست .انسان هایی که حرمت زمین و زمان - گذشته و حال و آینده - را پذیرفته اند و نه در پی از یاد بردن و نه در اندیشه ی بت سازی اند . انسان هایی که امروز به آن حد از کمال رسیده که می دا نند ، نداستن های بسیار چگونه و برای چه اند . و می دانند که هر چند یکبار ، نامی و ایده یی نو ، از راه می رسد و به محض اینکه جا افتاد و جای خود را باز کرد ، کهنه می شود و همچون دیگران در چرخه ی تکامل اسیر . هر روز به نامی . روزی از نام پیامبران و بزرگان برای سواستفاده بهره برده شدو روزی دیگر از علم و دانش و روزی پس از آن ، از ایده ی مبارزه ، برای دنیایی بهتر . انسان هایی هم هستند که در هر پگاه و شامگاه ، نه به دنبال دشمن می گردند و نه از دشمنی می هراسند ، چون با همه آشتی کرده اند و می دانند که هنگام رفتن ، باید رفت و راهی ست که گریزی از آن نیست و همه رهرو اند و رفتنی ، با این تفاوت که عده یی آگاهانه می پیمایند و عده یی نه . انسان هایی که می دانند ، بزرگترین دشمن و بهترین دوست را درآیینه می توان یافت و نیازی به جستجوی آن ، بیرون از خود نیست .آری ، چنین انسان ها هم هستند . آن هایی که نه می خواهند زندگی خود را فقط در خوش گذرانی هدر دهند و نه در عزا ی همیشگی . انسان هایی که هنوز هستند و در انبوه شلوغی ِ شهرها و در لابلای هجوم اطلاعات امروزی ، اگر که خوب بنگریم ، آن ها را می بینیم

.